Προσπάθεια Συγγραφής Βιβλίου.Σχόλια απαραίτητα!!
H γραφή ( g- ra-pe-e)
Κεφάλαιο 1ο : Αναδρομή
« Ίσως θα έπρεπε να κρατήσω τη σιωπή μου παντοτινά και να μην πω σε κανένα αυτό που στιγμάτισε τη δική μου ζωή και στέρησε τη ζωή άλλων . Ονομάζομαι Κραταιός , ή τουλάχιστον έτσι συνήθισα να με ονομάζουν και να αποκαλώ τον εαυτό μου.
Οτιδήποτε καταγράφεται στις σελίδες αυτού του ημερολογίου σκοπό έχουν να αποτελέσουν πυξίδα για τις γενιές που θα έλθουν και απτή απόδειξη ότι οι θεοί τιμωρούν αυτούς που θέλουν να ομοιάσουν μαζί τους.
Ο αφέντης μου, ο ….. θέλησε να….»
- Μετάφρασέ το γρήγορα Αντρέα , ακούω βήματα από το διάδρομο.. δε θα υπάρχει άλλη διαφυγή αν μείνουμε περισσότερο..
- Προσπαθώ Άρτεμις, καταραμένοι αρχαιοκάπηλοι, η πινακίδα είναι διαλυμένη σε κομμάτια.. τι να κάνουμε;
- Μάζεψε ό,τι μπορείς και πάμε. Καλύτερα τα κομμάτια παρά ο θάνατος.
Η τύχη ευνοεί τους θαρραλέους ή απλά τους τυχερούς ; ποτέ δεν κατάφερα να μάθω. Ό ,τι και αν ισχύει εμείς ήμασταν λίγο και από τα δύο. Το χρέος στην πατρίδα ξεπληρώνεται με διάφορους και παράξενους τρόπους . Εγώ έπραξα αυτό που θεωρούσα καλύτερο για το ρουν της ιστορίας. Για μένα η προστασία του σήμαινε προστασία παρελθόντος, πατρίδος και εαυτού. Όλα όσα θυσίασα, ήταν στο βωμό όλων αυτών. Ας μη μακρηγορώ όμως . Όλα ξεκίνησαν όταν κατάφερα να αποκρυπτογραφήσω μία από τις λίθινες πινακίδες της Γραμμικής Β’ γραφής και ανακάλυψα όχι θεούς , ήρωες και οικονομικές συναλλαγές αλλά κάτι το αξιοπερίεργο. Ο Βέντρις , το 1950, μου είχε αποστείλει σημειώσεις του για τη γραφή λέγοντας ότι είχε ήδη συνειδητοποιήσει την ταύτιση της γραφή με το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο παρά με το ετρουσκικό. Τον είχα γνωρίσει κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου και κάπου εκεί ανάμεσα στην ανάσα του κάτω κόσμου και της παραφροσύνης, ανταλλάξαμε απόψεις για το μεγάλο ελληνικό πολιτισμό. Εγώ τότε, σαν εθελοντής του πολέμου, είχα ήδη στο μυαλό μου πως μετά τον πόλεμο η αρχαιολογική μου σπουδή και κατάρτιση θα ήταν άχρηστη μέσα στ’ αποκαΐδια του πολέμου. Αναζητούσα το φως για τον εαυτό μου, αναζητούσα πνοή ζωής μέσα στο θάνατο, έψαχνα λύσεις για να ζήσω από τους βομβαρδισμούς , αλλά και μετά από αυτούς. Με τη πτώση της Γερμανίας , βρέθηκα στην Αγγλία, αναζητώντας δουλειά. Ένας πάλαι ποτέ μεσοαστός Αθηναίος , πλέον άνεργος , πεντάρφανος , χωμένος στη μιζέρια και στην απέχθεια. Η τύχη όμως, με ευνόησε.. Εκεί , στα προάστια του Αγγλικού βορρά , που με παρέσυρε η πλημμυρίδα του πολέμου, ξαναβρήκα τον ιστορικό που είχα μέσα μου. Ο Μιχαήλ , γραμματέας της Φιλολογικής Εταιρείας των Ελλήνων της Αγγλίας , με ανέσυρε από τα χαλάσματα και με έβαλε και πάλι μπροστά από τα αγαπημένα μου ιστορικά βιβλία, ως βιβλιοθέτη και «γενικό φροντιστή». ‘’Φτάνει που ζω και αναπνέω’’ , έλεγα πάντα τα βράδια πριν τον ύπνο, ‘’έχει ο Θεός’’. Πράγματι. Ο ύψιστος είχε άλλα σχέδια για μένα. Μια καλή πρωία , έπεσε στα χέρια μου μια από τις επιστολές του Βέντρις , ζητώντας βοήθεια από τον Ελληνικό Φιλολογικό κύκλο της Αγγλίας σχετικά με την αποκρυπτογράφηση πινακίδων που είχαν βρεθεί στις Μυκήνες. Το ενδιαφέρον μου φούντωσε, απάντησα θετικά (αυτόκλητα χωρίς να ρωτήσω τον πρόεδρο ) στις επιστολές και από τις αρχές του 1950, η αποκρυπτογράφηση των πινακίδων έγινε η κατάρα της ζωής μου ( ή ευχή, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω).
Η άριστη γνώση μου περί αρχαίων ελληνικών υπήρξε αρωγός μου για το νέο μου στόχο. Είχα ήδη ενημερώσει την Εταιρεία και με τη συγκατάθεσή τους χρησιμοποιούσα ό,τι υλικό ήθελα από τη βιβλιοθήκη. Γι ΄αυτούς το έργο μου ήταν άσκοπο και άκαιρο. Ο χρόνος όμως δικαιώνει τις πράξεις των ανθρώπων.. Ο Βέντρις ήταν πεπεισμένος ότι η γραφή των πινακίδων ήταν παλαιότερη και από αυτή της εποχής του Ομήρου . Σαν αρχιτέκτονας , ήθελε επιβεβαίωση από κάποιο επαΐοντα και αυτός θα ήταν ο φίλος του και κλασικός φιλόλογος Τζόν Τσάντγουικ. Μέχρι το 1952, οι δύο τους είχαν εκδώσει ένα σύγγραμμα το οποίο ανέφερε το τι εστί η Γραμμική Β΄ γραφή των Μυκηνών. Περιλαμβάνει 89 συλλαβογράμματα, που αναπαριστούν συλλαβές με φωνητική αξία και περί τα 260 ιδεογράμματα (ή λογογράμματα), που αποδίδουν έννοιες όπως άνδρας, γυναίκα, αγελάδα, λάδι, κρασί κλπ. και σύμβολα για την απόδοση αριθμών. Αν και τα κείμενά της είναι στην πλειοψηφία τους λίστες εφοδίων που μπαίνουν, βγαίνουν ή είναι αποθηκευμένα στα ανάκτορα και τηλεγραφικές επιγραφές εμπορευμάτων, αρκετές επιγραφές δεν είχαν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί και χρειάζονταν κάθε δυνατή βοήθεια.
Προθυμοποιήθηκα , μη γνωρίζοντας ότι η ζωή μου δεν θα ήταν η ίδια μετά από αυτό. Απλά έφυγα μια κλασσική υγρή Βρετανική νύχτα καθοδηγούμενος από ένστικτο. Οδήγησα για περίπου δύο ώρες, το σκοτάδι ήταν παντού και γω κατακλυζόμουν από φως αισιοδοξίας. Το σπίτι βρισκόταν απομονωμένο, πίσω από κάτι απίστευτα ψηλά βουνά και έδινε την εντύπωση πως το όλο σκηνικό είχε στηθεί μυστικά και προμελετημένα. Στο σπίτι μέσα όλα ήταν σε αναστάτωση και συνεχή κίνηση. Καιροσκόποι και δήθεν ειδήμονες, επιστήμονες και τυμβωρύχοι..όλοι ήταν εκεί. Τους είχε ‘ μυρίσει΄ φαίνεται υποψήφιος θησαυρός ή κάτι τέτοιο..
Ανάμεσα σ΄ αυτούς , τη γνώρισα. Τα μαύρα γυαλιστερά της σγουρά μαλλιά και έντονα χαρακτηριστικά μου θύμισαν κάτι από αρχαία Ελλάδα. Πως μπορούσαν να μη μου θυμίζουν, αφού ήταν Ελληνίδα, από την Πύλο με όνομα πραγματικής θεάς, Άρτεμις. Ήταν και εκείνη εκεί προς βοήθεια των δύο Βρετανών και απεσταλμένη του Ελληνικού Αρχαιολογικού Τμήματος. Δεν κατάλαβα τι με είχε θαμπώσει περισσότερο, οι γνώσεις της, η αυτοπεποίπηθηση της ή τα μεγάλα καστανόμαυρα μάτια της.. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία. Πλησίασα έντρομος στη μεγάλη αίθουσα όπου οι επιστήμονες θα μας μιλούσαν για τα μέχρι τότε ευρήματά τους. Οι πλείστοι , ανυπόμονοι , άρχισαν να ρωτούν για κέρδη, ίσες μοιρασιές και άλλα πολλά που κανένα νόημα δεν είχαν, άλλοι φώναζαν για ηρεμία και ιστορική αλήθεια.. Στα δέκα λεπτά που ακολούθησαν οι ενδιαφερόμενοι μειώθηκαν στους πέντε. Όταν όλα ηρέμησαν και οι απόψεις είχαν ειπωθεί, το συμπέρασμα ήταν απλό.. θα έπρεπε να γίνει επιπλέον προσπάθεια σε όλους τους τομείς της αποκρυπτογράφησης , καθώς οι πινακίδες ήταν υπεραρκετές και έπρεπε να δουλεύουμε και ομαδικά και συνοπτικά. Εγώ και ή Άρτεμις, σαν ομόγλωσσοι και εξίσου καταρτισμένοι αρχίσαμε ,σαν ομάδα , τη σκληρή δουλειά. Το ταξίδι είχε αρχίσει..
Κεφάλαιο 2ο : Οι απαρχές
Τον πρώτο καιρό έβρισκα τον εαυτό μου μεταξύ δουλειάς και μεταφράσεων, μεταξύ βιβλιοθήκης και σπιτιού. Η δουλειά του μεταφραστή είνα αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα αλλά ο ενθουσιασμός μου με παρότρυνε συνεχώς και ξεπερνούσα κάθε δυσκολία.
1.
Κεφάλαιο 1ο : Αναδρομή
« Ίσως θα έπρεπε να κρατήσω τη σιωπή μου παντοτινά και να μην πω σε κανένα αυτό που στιγμάτισε τη δική μου ζωή και στέρησε τη ζωή άλλων . Ονομάζομαι Κραταιός , ή τουλάχιστον έτσι συνήθισα να με ονομάζουν και να αποκαλώ τον εαυτό μου.
Οτιδήποτε καταγράφεται στις σελίδες αυτού του ημερολογίου σκοπό έχουν να αποτελέσουν πυξίδα για τις γενιές που θα έλθουν και απτή απόδειξη ότι οι θεοί τιμωρούν αυτούς που θέλουν να ομοιάσουν μαζί τους.
Ο αφέντης μου, ο ….. θέλησε να….»
- Μετάφρασέ το γρήγορα Αντρέα , ακούω βήματα από το διάδρομο.. δε θα υπάρχει άλλη διαφυγή αν μείνουμε περισσότερο..
- Προσπαθώ Άρτεμις, καταραμένοι αρχαιοκάπηλοι, η πινακίδα είναι διαλυμένη σε κομμάτια.. τι να κάνουμε;
- Μάζεψε ό,τι μπορείς και πάμε. Καλύτερα τα κομμάτια παρά ο θάνατος.
Η τύχη ευνοεί τους θαρραλέους ή απλά τους τυχερούς ; ποτέ δεν κατάφερα να μάθω. Ό ,τι και αν ισχύει εμείς ήμασταν λίγο και από τα δύο. Το χρέος στην πατρίδα ξεπληρώνεται με διάφορους και παράξενους τρόπους . Εγώ έπραξα αυτό που θεωρούσα καλύτερο για το ρουν της ιστορίας. Για μένα η προστασία του σήμαινε προστασία παρελθόντος, πατρίδος και εαυτού. Όλα όσα θυσίασα, ήταν στο βωμό όλων αυτών. Ας μη μακρηγορώ όμως . Όλα ξεκίνησαν όταν κατάφερα να αποκρυπτογραφήσω μία από τις λίθινες πινακίδες της Γραμμικής Β’ γραφής και ανακάλυψα όχι θεούς , ήρωες και οικονομικές συναλλαγές αλλά κάτι το αξιοπερίεργο. Ο Βέντρις , το 1950, μου είχε αποστείλει σημειώσεις του για τη γραφή λέγοντας ότι είχε ήδη συνειδητοποιήσει την ταύτιση της γραφή με το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο παρά με το ετρουσκικό. Τον είχα γνωρίσει κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου και κάπου εκεί ανάμεσα στην ανάσα του κάτω κόσμου και της παραφροσύνης, ανταλλάξαμε απόψεις για το μεγάλο ελληνικό πολιτισμό. Εγώ τότε, σαν εθελοντής του πολέμου, είχα ήδη στο μυαλό μου πως μετά τον πόλεμο η αρχαιολογική μου σπουδή και κατάρτιση θα ήταν άχρηστη μέσα στ’ αποκαΐδια του πολέμου. Αναζητούσα το φως για τον εαυτό μου, αναζητούσα πνοή ζωής μέσα στο θάνατο, έψαχνα λύσεις για να ζήσω από τους βομβαρδισμούς , αλλά και μετά από αυτούς. Με τη πτώση της Γερμανίας , βρέθηκα στην Αγγλία, αναζητώντας δουλειά. Ένας πάλαι ποτέ μεσοαστός Αθηναίος , πλέον άνεργος , πεντάρφανος , χωμένος στη μιζέρια και στην απέχθεια. Η τύχη όμως, με ευνόησε.. Εκεί , στα προάστια του Αγγλικού βορρά , που με παρέσυρε η πλημμυρίδα του πολέμου, ξαναβρήκα τον ιστορικό που είχα μέσα μου. Ο Μιχαήλ , γραμματέας της Φιλολογικής Εταιρείας των Ελλήνων της Αγγλίας , με ανέσυρε από τα χαλάσματα και με έβαλε και πάλι μπροστά από τα αγαπημένα μου ιστορικά βιβλία, ως βιβλιοθέτη και «γενικό φροντιστή». ‘’Φτάνει που ζω και αναπνέω’’ , έλεγα πάντα τα βράδια πριν τον ύπνο, ‘’έχει ο Θεός’’. Πράγματι. Ο ύψιστος είχε άλλα σχέδια για μένα. Μια καλή πρωία , έπεσε στα χέρια μου μια από τις επιστολές του Βέντρις , ζητώντας βοήθεια από τον Ελληνικό Φιλολογικό κύκλο της Αγγλίας σχετικά με την αποκρυπτογράφηση πινακίδων που είχαν βρεθεί στις Μυκήνες. Το ενδιαφέρον μου φούντωσε, απάντησα θετικά (αυτόκλητα χωρίς να ρωτήσω τον πρόεδρο ) στις επιστολές και από τις αρχές του 1950, η αποκρυπτογράφηση των πινακίδων έγινε η κατάρα της ζωής μου ( ή ευχή, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω).
Η άριστη γνώση μου περί αρχαίων ελληνικών υπήρξε αρωγός μου για το νέο μου στόχο. Είχα ήδη ενημερώσει την Εταιρεία και με τη συγκατάθεσή τους χρησιμοποιούσα ό,τι υλικό ήθελα από τη βιβλιοθήκη. Γι ΄αυτούς το έργο μου ήταν άσκοπο και άκαιρο. Ο χρόνος όμως δικαιώνει τις πράξεις των ανθρώπων.. Ο Βέντρις ήταν πεπεισμένος ότι η γραφή των πινακίδων ήταν παλαιότερη και από αυτή της εποχής του Ομήρου . Σαν αρχιτέκτονας , ήθελε επιβεβαίωση από κάποιο επαΐοντα και αυτός θα ήταν ο φίλος του και κλασικός φιλόλογος Τζόν Τσάντγουικ. Μέχρι το 1952, οι δύο τους είχαν εκδώσει ένα σύγγραμμα το οποίο ανέφερε το τι εστί η Γραμμική Β΄ γραφή των Μυκηνών. Περιλαμβάνει 89 συλλαβογράμματα, που αναπαριστούν συλλαβές με φωνητική αξία και περί τα 260 ιδεογράμματα (ή λογογράμματα), που αποδίδουν έννοιες όπως άνδρας, γυναίκα, αγελάδα, λάδι, κρασί κλπ. και σύμβολα για την απόδοση αριθμών. Αν και τα κείμενά της είναι στην πλειοψηφία τους λίστες εφοδίων που μπαίνουν, βγαίνουν ή είναι αποθηκευμένα στα ανάκτορα και τηλεγραφικές επιγραφές εμπορευμάτων, αρκετές επιγραφές δεν είχαν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί και χρειάζονταν κάθε δυνατή βοήθεια.
Προθυμοποιήθηκα , μη γνωρίζοντας ότι η ζωή μου δεν θα ήταν η ίδια μετά από αυτό. Απλά έφυγα μια κλασσική υγρή Βρετανική νύχτα καθοδηγούμενος από ένστικτο. Οδήγησα για περίπου δύο ώρες, το σκοτάδι ήταν παντού και γω κατακλυζόμουν από φως αισιοδοξίας. Το σπίτι βρισκόταν απομονωμένο, πίσω από κάτι απίστευτα ψηλά βουνά και έδινε την εντύπωση πως το όλο σκηνικό είχε στηθεί μυστικά και προμελετημένα. Στο σπίτι μέσα όλα ήταν σε αναστάτωση και συνεχή κίνηση. Καιροσκόποι και δήθεν ειδήμονες, επιστήμονες και τυμβωρύχοι..όλοι ήταν εκεί. Τους είχε ‘ μυρίσει΄ φαίνεται υποψήφιος θησαυρός ή κάτι τέτοιο..
Ανάμεσα σ΄ αυτούς , τη γνώρισα. Τα μαύρα γυαλιστερά της σγουρά μαλλιά και έντονα χαρακτηριστικά μου θύμισαν κάτι από αρχαία Ελλάδα. Πως μπορούσαν να μη μου θυμίζουν, αφού ήταν Ελληνίδα, από την Πύλο με όνομα πραγματικής θεάς, Άρτεμις. Ήταν και εκείνη εκεί προς βοήθεια των δύο Βρετανών και απεσταλμένη του Ελληνικού Αρχαιολογικού Τμήματος. Δεν κατάλαβα τι με είχε θαμπώσει περισσότερο, οι γνώσεις της, η αυτοπεποίπηθηση της ή τα μεγάλα καστανόμαυρα μάτια της.. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία. Πλησίασα έντρομος στη μεγάλη αίθουσα όπου οι επιστήμονες θα μας μιλούσαν για τα μέχρι τότε ευρήματά τους. Οι πλείστοι , ανυπόμονοι , άρχισαν να ρωτούν για κέρδη, ίσες μοιρασιές και άλλα πολλά που κανένα νόημα δεν είχαν, άλλοι φώναζαν για ηρεμία και ιστορική αλήθεια.. Στα δέκα λεπτά που ακολούθησαν οι ενδιαφερόμενοι μειώθηκαν στους πέντε. Όταν όλα ηρέμησαν και οι απόψεις είχαν ειπωθεί, το συμπέρασμα ήταν απλό.. θα έπρεπε να γίνει επιπλέον προσπάθεια σε όλους τους τομείς της αποκρυπτογράφησης , καθώς οι πινακίδες ήταν υπεραρκετές και έπρεπε να δουλεύουμε και ομαδικά και συνοπτικά. Εγώ και ή Άρτεμις, σαν ομόγλωσσοι και εξίσου καταρτισμένοι αρχίσαμε ,σαν ομάδα , τη σκληρή δουλειά. Το ταξίδι είχε αρχίσει..
Κεφάλαιο 2ο : Οι απαρχές
Τον πρώτο καιρό έβρισκα τον εαυτό μου μεταξύ δουλειάς και μεταφράσεων, μεταξύ βιβλιοθήκης και σπιτιού. Η δουλειά του μεταφραστή είνα αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα αλλά ο ενθουσιασμός μου με παρότρυνε συνεχώς και ξεπερνούσα κάθε δυσκολία.
1.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου